Суицидтің алдын алу үшін ата-аналар, мұғалімдер, психологтар мен әлеуметтік қызметкерлер, салауатты өмір салтын қалыптастырушы мамандар, бұқаралық ақпарат құралдары бірлесе жұмыс атқаруы керек. Ең алдымен алдын алу жұмыстары жасалуы қажет: жасөспірімдер мен жастар арасында осы тақырыпта дәрістер, әңгімелесулер, сұхбаттасулар, кеңес беру, сұрақ-жауап сияқты жұмыстардың көбірек жүргізілгені дұрыс.
Суицидтік әрекет көбінесе, жасөспірімнің сабақ үлгермеушілігі, оған ынтасының төмендеуі, ересектермен қарым-қатынасының шектелуі, сезім тұрақсыздығынан байқалады. Тәрбиедегі ақаулық, дене жазасының басымдылығы, балада эмоциялық тұрақсыздықтың дамуына, эмоциялық қимыл-қозғалыс деңгейінің жоғарылауына әкелетіні жиі кездеседі. Ата-аналардың тым қаталдығы, олардың өз беделдерін басты орынға қоюы немесе балаға шектен тыс қамқорлық жасау — жасөспірімге кері әсерін тигізеді.
Суицидтің алдын-алу үшін:
– Баламен суицид туралы сөйлесуден қорықпаңыз. Шын мәнінде жасөспіріммен суицид туралы сөйлескенде, біз оны өз өлімін қалауға итермелемейміз. Керісінше, бала ұзақ уақыт бойы азап шеккені ойлары туралы ашық айтуға мүмкіндік алады, оған тыныштық бермей жүрген мәселелерін ашып айтады. Сонымен қатар сіздің осы тақырыпты қолдауға дайын болуыңыз оған ашық сөйлеуге мүмкіндік береді, әңгімелесушімен бөлісетін суицидтік қауіпті ойлар болуды тоқтатады.
– Жасөспірімде бір нәрсе дұрыс емес екенін көрсететін барлық белгілерге мұқият болыңыз.
– Егер жасөспірімнің мінез-құлқындағы қандай да бір елеулі өзгерістерді байқасаңыз, оған әрдайым психологқа, психотерапевтке немесе психиатрға баруды ұсынған жөн, өйткені жасөспірім күйзеліске ұшыраған жағдайда депрессия, психосоматикалық бұзылулар немесе басқа психикалық бұзылулар тудыруы мүмкін.
– Балаға оның күні қалай өткенін үнемі қызықтырыңыз, егер ол қиыншылыққа тап болса, оны онымен бірге талқылауға уақыт бөліңіз.
